CzaS

Mam nadzieję, że tak. Jeżeli zaglądają na forum, to pewnie już wiedzą ;), jeżeli nie to …? Jak wygląda bibliografia do O kawalerii polskiej XX wieku"? Ja posiadam „Oddziały kawalerii II Rzeczypospolitej” L.Kukawskiego, ale (co dziwne) nie mam tam żadnej bibliografii. Mam nadzieję, że to przypadek, a nie zwyczaj. Może ktoś ma jakieś namiary na autorów, chętnie się z nimi skontaktuję, a może orientujesz się, które wydawnictwo będzie wydawać „Sztandary…”. Jeszcze jedno Pieczarka (oczywiście tytułem żartu) dane o sztandarACH 4 PSK

na zdjęciu jest „tylko” płomień z sygnałówki 8 PSK zdjęcie pochodzi, o ile się nie mylę z albumu Heinricha Hoffmana „Mit Hitler in Polen” – Berlin 1939 Co do danych zacytowanych przez Pieczarkę 5 sztandarów zostało na pewno w 1939 zakopanych i dotychczas ich nie odnaleziono - 4,13,18,25 PU i 4 PSK. los 10 jest nadal nie znany - 3,6,8,19,21,23,27 PU, 1,2,5 PSK" Leżański i Kujawski, podają błedne dane na temat losów sztandarów 4 Pułku Strzelców Konnych Ziemi Łęczyckiej. Historia tych sztandarów wymaga kilku słów komentarza. Tak, tak sztandarów, liczba mnoga, jak najbardziej na miejscu, bo pułk posiadał dwa. Pierwszy sztandar, wręczony został wówczas jeszcze 2mu PSK, w czasie wojny polsko-bolszewickiej - 23 maja 1920 roku (stąd data święta pułkowego). Drugi - przepisowy, nadany Zarządzeniem Prezydenta Mościckiego z 5 maja 1938, pułk otrzymał z rąk Naczelnego Wodza Śmigłego-Rydza, 29 maja 1938. Po wręczeniu przepisowego sztandaru, historyczny przechowywano w muzeum pułkowym. Niemniej obydwa uczestniczyły w walkach kampanii wrześniowej. Sztandar z ’38, po bitwie pod Jacnią, podoficer sztandarowy (st. wachm. Wierciński) ukrył w plecaku, razem z orłem zdjętym z drzewca. Po drodze do granicy węgierskiej, resztki pułku zostały nagle otoczone przez oddziały kawalerii i wojsk pancernych ZSRR. Nie udało się zakopanie sztandaru, a plecak ze sztandarem, prawdopodobnie zabrał go jeden z żołnierzy radzieckich. Do tej pory bark jakichkolwiek dalszych informacji o losach sztandaru. Pod historycznym sztandarem pułku, z 1920 roku walczył szwadron marszowy pułku (d-ca rtm. rez. St Zgliczyński). Po rozwiązaniu szwadronu, na wieść o kapitulacji Warszawy, sztandar zakopano pod gankiem dworu w majątku Wandzin. Żona właściciela majątku Wanda Marmarosz, opuszczając dwór pod koniec 1939 roku zabrała sztandar i wyjechała w Lubelskie. Po drodze zatrzymała w jednej z gajówek. Zmuszona do ucieczki zostawiła sztandar zaszyty w ubraniu, spaliła go różna gajowego. info. na podstawie: GNAT-WIETESKA Zbigniew, Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej zeszyt 41, 4 Pułk Strzelców Konnych Ziemi Łęczyckiej, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 1995 CHROSTOWSKI Tadeusz, Z kart historii oręża płockiego Tom 3, 4 Pułk Strzelców Konnych Ziemi Łęczyckiej w Płocku, Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Płocku, Płock 1992)