14 Pułk Ułanów Jazłowieckich- Z żałobnej karty.

[formoza58]

Na tym samym cmentarzu spoczywa tam inny Ułan Jazłowiecki .

[formoza58]

Ułani Jazłowieccy spoczywają na cmentarzu w Edynburgu...

[formoza58]

W ziemi angielskiej spoczywa również Tadeusz Płoski...

Urodził się 23 kwietnia 1898 roku, w rodzinnym majątku Gościszka w gminie Kuczbork na Mazowszu.
Był synem Aleksandra i Wandy z Krośnickich, która była cioteczną siostrą póżniejszego Prezydenta RP, Ignacego Mościckiego. Dzieciństwo i wczesna młodość przebiegła Mu w licznym gronie rodzeństwa, sóstr i braci.Odebrał odpowiednie nauki , a nabyte min. nienaganne wychowanie i maniery, oraz płynna angielszczyzna, okazały się niebagatelne w póżniejszych latach.
Jako dwudziestoletni wolontariusz, w 1919 roku, wstąpił do 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich. W jego szeregach, jako podchorąży, a póżniej młody podporucznik uczestniczył w walkach w latach 1919- 1920.
Po wojnie, jako podporucznik, był dowódcą plutonu w 1 szwadronie dowodzonym przez porucznika Kazimierza Plisowskiego.W tym okresie, jako dobry jeżdziec, uczestniczył na swojej " Jagódce" w licznych zawodach konnych.Był człowiekiem bardzo eleganckim, szczególnie dbającym o swój wygląd.Wśród kolegów pułkowym zyskał sobie przydomek " króla frenczy", których notabene, w okresie świetności, posiadał w szafie aż czternaście (!). Od 1927 roku został oficerem ewidencyjnym pułku. W 1929 roku zostaje delegatem do kontaktu z byłymi ułanami pułku, którzy zamieszkali w Osadzie Jazłowieckiej.Będąc człowiekiem nader konkretnym i kontaktowym, wraz min. ze starszym wachmistrzem Bronisławem Gadzinem, rozwiązywali wszelkie problemy i potrzeby swoich niedawnych podkomendnych i kolegów. Zaowocowało to w 1937 roku, kiedy wspólnie przeforsowano pozytywnie ideę zbudowania na terenie osady kościoła katolickiego.
W lipcu 1933 roku, podczas obchodów Piętnastolecia Pułku porucznik Płoski został oficjalnie wyznaczony na kustosza nowo powstałego muzeum, które otwarte zostało na terenie koszar na Jałowcu.
W 1939 roku, jako rotmistrz, towarzyszył dowódcy pułku, pułkownikowi Edwardowi Godlewskiemu na ostatnim przed wybuchem wojny Zjeżdzie Jazłowiaków,który miał miejsce w Warszawie. W sierpniu tego roku, podczas mobilizacji, otrzymał przydział do drugiego rzutu pułku, dowodzonego przez majora Stefana Starnawskiego. Po wybuchu wojny, w trakcie Kampanii Jesiennej, w dniu 19 września, wraz z innymi przekroczył granicę węgierską i na krótko internowany. Po wielu perypetiach, po ucieczce z obozu, w odróżnieniu od większości żołnierzy drugiego rzutu pułku, przedostał się na Bliski Wschód, do Palestyny. Wraz z Nim znależli się tam major Bogdan Zaremba i rotmistrz Antoni Smodlibowski. Tam rotmistrz Płoski był przez pewien czas zastępcą komendanta Jerozolimy, opiekując sie min. żołnierzami- tułaczami przebywajacych na tym terenie.
Choć z dala, nie stracił jednak kontaktu z kolegami pułkowymi. W lutym 1942 roku, wraz ze swoim długoletnim przyjacielem, majorem Zarembą, przesłali piętnaście krzyżyków jerozolimskich do pułku, reaktywującego się się w Szkocji. Dar został przyjęty z największą wdzięcznością. na specjalnej, uroczystej zbiórce zawieszono jeden z krzyżyków na proporcu pułkowym zastępującym sztandar, a resztę rozdzielono na poszczególne szwadrony, które zawiesiły po jednym na proporcach dowódców szwadronów.Pozostałe otrzymali zastępca dowódcy pułku i dowódcy szwadronów.
Po wojnie, rotmistrz zamieszkał w Anglii. Początkowo gościł w domu Państwa Korytkowskich, który był jednocześnie siedzibą Koła Pułkowego. Wraz z Nim, przy 15 Dewhurst Road w Londynie, gospodarzyli min. Jego dawni koledzy, Jazłowiacy: podpułkownik Stefan Starnawski, podpułkownik Witold Czaykowski, rotmistrz Roman Pohorecki, rotmistrz Władysław Tychanowicz. Kiedy koło zakupiło dom " pułkowy", jego gospodarzami zostali min. Pani Kazimierzowa Plisowska, rotmistrz Tadeusz Płoski, major Tadeusz Kużmiński i rotmistrz Karol Olszewski, a od 1961 roku rotmistrz Zbigniew Żurowski.W jego saloniku zorganizowano małe muzeum, w którym nad kominkiem wisiał obraz autorstwa Krechowiaka, pułkownika Mikołaja Wiszniowskiego przedstawiajacy szarżę pod Jazlowcem, pod nim szaszka kaukaska. Przy pęku lanc z proporcami dowódców pułku i szwadronów stało koło ratunkowe z ms. " Piłsudskiego", znalezionego na skraju plaży szkockiej,na odcinku chronionym przez pułk.W gablotach znajdowaly się dokumenty, zdjecia i odznaczenia...Na powrót rotmistrz poczuł się zapewne znowu kustoszem tego szczególnego miejsca.
Od początku lat pięćdziesiątych rotmistrz zaangażował się bardzo w tworzeniu monografii pułkowej. Był autorem pierwszego brulionu historii z lat 1921- 1939. Udzielił wydatnej pomocy pułkownikowi dyplomowanemu Antoniemu Grudzińskiemu w opracowaniu działań pułku we wrześniu 1939 roku...
Przez te długie lata życia na emigracji żegnał i odprowadzał w Ostatniej Drodze wielu przyjaciół i kolegów, którzy odchodzili do " Niebieskiego Garnizonu".Sam poszedł tą drogą, jako jeden z ostatnich, w maju 1980 roku...
 

 

 

[formoza58]

W dniu 29.03.2021 o 18:59, formoza58 napisał:

OKRES MIĘDZYWOJNIA.

Jeden z najmłodszych i najdzielniejszych żołnierzy Pułku.

 

Wrócę do osoby kpr. Antoniego Szczerbińskiego. Jego grób na warszawskich Powązkach Wojskowych...

[formoza58]

Dwa lata wcześniej zakończył młode życie inny Ułan Jazlowiecki. Trzykrotny kawaler KW, zapomniany w przekazach pułkowych. Być może dlatego, że zdemobilizowany po wojnie podjął studia w Wyższej Szkole Handlowej, starając zapomnieć wojenny zgiełk i okropności wojny. Niestety ona o Nim nie zapomniała 

[formoza58]

.

[formoza58]

Wstępna lista żołnierzy Pułku, poległych we wrześniu 1939 roku, sporządzona w Kole Pułkowym w Anglii...

[formoza58]

Jw.

I tak pod pozycją 9 st. ul. Kazimierz Słoma, celowniczy rkm-u w 3 szwadronie poległ w rzeczywistości 17 września podczas potyczki w Granicy. Spoczywa w Kwaterze Wojennej na cmentarzu w Kampinosie...

[formoza58]

Jw.

Poz.16. Kpr. Szczepan Łukaszek, dowódca sekcji w 3 szwadronie. Poległ 17 września w boju pod Górkami Kampinoskimi. Spoczywa na cmentarzu w Granicy, lokalizacja grobu nieznana.

[formoza58]

I dalej...

Poz. 19. Por. rez. inż. Alfred Godlewski, dowódca 4 szwadronu. Poległ 17 września w boju pod Górkami Kampinoskimi. Spoczywa na cmentarzu w Granicy.

[formoza58]

Poz. 25. Ppor. rez. Zygmunt Kostiuk, dowódca plutonu w 4 szwadronie, a nie plutonu ppanc. Poległ 17 września w boju pod Górkami Kampinoskimi. Spoczywa na cmentarzu w Granicy.

[formoza58]

Poz. 27. Plut. pchor. Tadeusz Uranowski, z 1 szwadronu. Poległ 17 września w boju pod Górkami Kampinoskimi. Spoczywa na cmentarzu w Granicy.

[formoza58]

Poz. 38. Ul. Zygmunt Kluj. Poległ w szarży w dniu 19 września. Spoczywa w Kwaterze Wojennej cmentarza na warszawskim Wawrzyszewie, w mogile zbiorowej nr.2.

[formoza58]

Poz. 39. Plut. Bartłomiej Gajda, dowódca pocztu dcy Pułku. Poległ w szarży 19 września. Spoczywa w Kwaterze Wojennej  cmentarza na warszawskim Wawrzyszewie, w mogile zbiorowej nr.1.

[formoza58]

Poz. 48. Ppor. rez Jerzy Scholz, dowódca plutonu w 3 szwadronie. Poległ 19 września , ale nie jak podano w liście pod Wólką Węglową, bowiem po boju pod Sierakowem nie dotarł do koniowodnych. Spoczywa na Cmentarzu Wojennym w Laskach pod Warszawą.

[formoza58]

Jw.

[formoza58]

Wrócę do poz. 34 i kpr. Bolesława Paszkowskiego, podoficera gospodarczego w 1 szwadronie. W rzeczywistości poległ dwa dni września, 17 września, podczas nalotu na tabory pułkowe między przeprawą na Bzurze a skrajem Puszczy Kampinoskiej. Wedlug list pochowanych w Granicy jego nazwisko tam figurowało, bez konkretnej lokalizacji grobu. Niedawno okazało się, że spoczywa na cmentarzu w Sochaczewie.

[formoza58]

Poz. 50. Rtm. dypl. hr. Stanisław Łubieński, został śmiertelnie ranny i zmarł w rej. Wólki Węglowej w dniu 19 września. Spoczywa na warszawskich Starych Powązkach .

[formoza58]

Poz.57. st. uł. Ludwik Giec z 2 szwadronu, poległ w obronie Warszawy, na odcinku obrony Pułku na Czerniakowie. Spoczywa na warszawskich Powązkach Wojskowych.

[formoza58]

Poz. 62. Kpr. Antoni Buszta z 3 szwadronu opisany w liście jako poległy w obronie Warszawy, w rzeczywistości poległ lub został zamordowany w Śladowie nad Wisłą w dniu 19 września i tam pochowany.

Są dwie wersje Jego śmierci... Pierwsza wg. której, mógł być ciężko ranny podczas nalotów po przeprawie przez Bzurę w dniu 17 września, zabrany przez tabory pułkowe. Jako niezdolny do dalszego transportu, mógł zostać zostawiony pod opiekę okolicznym mieszkańcom w Śladowie i zamordowany podczas masakry żołnierzy i cywili 19 września.

Druga wersja wg. której po boju pod Górkami został wysłany  w poszukiwaniu taboru pułkowego zmierzającego północnym skrajem Puszczy Kampinoskiej w kierunku Modlina. Mógł znależć się w rej. Śladowa i polec w walkach 19 września. Na istnienie patrolu poszukującego taborów jest inny poległy tam ułan Piotr Rachwalski z plutonu łączności. Ta druga wersja jest o tyle bardziej wiarygodna, że kpr. Antoni Buszta został uhonorowany pośmiertnie VM, a bój pod Gorkami był pierwszą bitwą na wojennym szlaku 3 szwadronu, w którym mógł się zasłużyć.

Obaj polegli lub zamordowani w Śladowie Ułani Jazlowieccy zostali ekshumowani w początku lat pięćdziesiątych i przeniesieni na kwaterę wojenną warszawskich Powązek Wojskowych.

 

[formoza58]

68. Ppor. Zbigniew Panesz, dowódca 1 szwadronu, śmiertelnie ranny 19 września podczas boju pod Sierakowem. Z pobojowiska wyniósł go wachm. Gracjan Świątkiewicz. Po dotarciu do Warszawy nie odzyskał przytomności i zmarł 5 października w Szpitalu Ujazdowskim.

Spoczywa na warszawskich Powązkach Wojskowych.

[formoza58]

Uzupełnienie do ww. londyńskiej listy poległych, o których wiadomo, gdzie spoczywają...

St. ul. Eugeniusz Mazur z 3 szwadronu. Poległ 17 września w boju pod Górkami Kampinoskimi. Spoczywa na cmentarzu w Granicy. 

[formoza58]

Ułani Pułku, polegli we wrześniu ...

[formoza58]

Ułani Pułku, polegli w boju pod Górkami Kampinoskimi i spoczywający na cmentarzu w Granicy...

St. uł. Karol Blank.

Edytowane 1 Maj 2021 przez formoza58

[formoza58]

Uł. Iwan Tarlakowski.