Generałowie Wojska Polskiego II RP- zdjęcia

[formoza58]

Śmigły, Knoll Kownacki, Głuchowski i Abraham na uroczystości wręczenia sztandaru 17 P.Uł. Wielkopolskich...

[Koloman]

Kolejne fotografie gen.Dowbora-Muśnickiego:

1 - w otoczeniu delegatów komitetów żołnierskich w sztabie I-ej Armii w Berezweczu, 1917

2 - z lotnikami I.Korpusu na Mińszczyźnie. 1918

3 - na czele defilady w Poznaniu. 1919

[formoza58]

Generałowie Schally i Głuchowski pod Grobem Nieznanego Żołnierza w Warszawie, w 1938 roku.

[otton1]

Generał Bułak-Bałachowicz (na drugim planie) ze swoim ordynansem. Czerwiec 1919.

[formoza58]

Śmigły na uroczystościach w 17 P.Uł. Wielkopolskich, w 1939 roku.

[otton1]

Początek drogi do Niepodległości.

Kraków, grudzień 1914 rok.

Fotografia Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego (NKN).

W środku siedzi szef Departamentu Władysław Sikorski, numerem "2" oznaczony jest

referent spraw wojskowych Marian Kukiel.

[Koloman]

2 godziny temu, otton1 napisał:

Początek drogi do Niepodległości.

Patetycznie zaczął Kolega - no to kontynuujemy:

1 - Gen._Durski-Trzaska_na_stanowiskach_artylerii_legionowej_pod_Płonszowicami,_1915

2 - Gen.Stanisław Puchalski (w środku) na uroczystościach rocznicy powstania 4.Pułku Piechoty Legionów.

      Maj 1916.

[formoza58]

Grzmot Skotnicki, w legionowych czasach.

[otton1]

W dniu 4.06.2021 o 22:46, formoza58 napisał:

Grzmot Skotnicki, w legionowych czasach.

Dobre!!!!!!!!

To kontynuujemy czasy legionowe:

1 - Marian Januszajtis

2 - Henryk Minkiewicz

3 - po prawej Wieniawa-Długoszowski

4 i 5 - Bolesław Roja

[Koloman]

Czasy nieco późniejsze:

1 - gen.Szeptycki wkracza na czele wojsk polskich do Katowic. 20 czerwca 1922.

2 - gen.Szeptycki na rybku w Pszczynie. 29 czerwca 1922

[formoza58]

Gen. Konarzewski w 1930 roku.

[formoza58]

Na zawodach w Wilnie, w 1934 roku...

[formoza58]

Gen. Langner.

[otton1]

To doskonale, ze nie zaczęliśmy jeszcze litery "Z" i mamy możliwość wstawiania uzupełniejących fotografii.

Tak więc kolejne uzupełnienia:

1 - Gen.Leonard Skierski i gen.Paul Henrys

2 - Gen.Henryk Minkiewicz

[formoza58]

Gen. Janusz Głuchowski z " trofeum".

[formoza58]

Zygmunt Podhorski jako pułkownik i dowódca 1 P.Uł. Krechowieckich.

[formoza58]

1. Płk. Zygmunt Podhorski i gen. Juliusz Rómmel, w pierwszej połowie lat dwudziestych.

2. Gen. Łempicki (1) i płk. Strzemieński (2) na święcie 3 P.Uł. " Dzieci Warszawy".

[otton1]

1 - Julian Stachiewicz

2 - gen.Latinik

3 - gen.Rozwadowski

[Koloman]

Uroczystości w listopadzie 1918 roku na dziedzińcu na Wawelu.

2-gi od prawej generał Antoni Madziara komendant Krakowa.

[formoza58]

Stefan Strzemieński jako pułkownik i dowódca 3 P.Uł. " Dzieci Warszawy".

[formoza58]

No cóż, pora ruszać ...

11. Leon Zawistowski

 

Urodził się 19 listopada 1873 w Kijowie. Służbę odbył w armii rosyjskiej.

Jako były oficer armii rosyjskiej zwolniony z obozu jeńców reskryptem Rady Regencyjnej z 25 października 1918 roku został przydzielony do podległego jej Wojska Polskiego i mianowany na stopień majora. Przydzielony do 1 pułku piechoty i mianowany dowódcą placu w Zambrowie. Tam 31 grudnia 1918 przystąpił do organizacji Kowieńskiego pułku strzelców. 12 lutego 1919 na czele pułku liczącego zaledwie 173 żołnierzy wyruszył na front z zadaniem objęcia odcinka nad Niemnem i nawiązania kontaktu z bolszewikami. 26 lutego dowodził pułkiem w natarciu na stację Różanka. W okresie od 12 do 19 kwietnia dowodził Grupą swojego imienia w skład której wszedł Kowieński pułk strzelców, półbatalion Białostockiego ps, półtora szwadronu ułanów i pluton artylerii. Pod jego rozkazami grupa stoczyła walki o stację Nowojelnia i Nowogródek. 22 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika, w piechocie, w „grupie byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”. Dowództwo pułku zdał 25 lipca 1920 po czym został mianowany dowódcą III Brygady w 2 Dywizji Litewsko-Białoruskiej i Grupy „Orawy”. Od 13 do 16 sierpnia 1920 pełnił obowiązki dowódcy 2 Dywizji Litewsko-Białoruskiej. Następnie dowodził XXXIX Brygadą Piechoty.

W 1921, po zakończeniu wojny z bolszewikami i przejściu wojska na stopę pokojową, został wyznaczony na stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej 26 Dywizji Piechoty w Skierniewicach, pozostając oficerem nadetatowym 85 pułku piechoty w Nowej Wilejce. W maju 1924 został przeniesiony do Katowic na takie samo stanowisko w 23 Dywizji Piechoty.

3 listopada 1926 Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go dowódcą 5 Dywizji Piechoty we Lwowie. 16 marca 1927 Prezydent RP awansował go na generała brygady. Dywizją dowodził do 18 lutego 1928. Z dniem 30 czerwca 1928 został przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał w Białej Szlacheckiej, w powiecie pajęczańskim. W grudniu 1938 figurował na liście wypłat kawalerów VM. Zmarł w 1944 roku.

[formoza58]

3. Henryk Zemanek

 

Ur. 15. I. 1872 r w Krakowie. Słuzbę odbył w CK armii...1 czerwca 1919 roku przyjęty został do Wojska Polskiego i wyznaczony na stanowisko szefa Instytutu Wojskowo-Geograficznego. 23 stycznia 1920 roku Naczelnik Państwa i Naczelny Wódz zwolnił go ze stanowiska szefa Instytutu i mianował na to stanowisko pułkownika Bolesława Jaźwińskiego. Podczas wojny z bolszewikami był kwatermistrzem 6 Armii. Na tym stanowisku 30 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu generała podporucznika, „w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej”.

21 listopada 1920 roku został komendantem miasta Bydgoszcz i członkiem Komisji Regulaminowej. 3 maja 1922 roku zweryfikowany został w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 7. lokatą w korpusie generałów. 2 lipca 1922 Józef Piłsudski mianował go komendantem Obozu Warownego „Toruń”. 7 listopada 1922 roku wyznaczony został na stanowisko zastępcy dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu. 1 grudnia 1924 roku został awansowany na generała dywizji ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 2. lokatą w korpusie generałów. Z dniem 1 marca 1927 roku został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia 1927 roku przeniesiony został w stan spoczynku. Osiadł we Toruniu. Tam 30 maja 1936 roku zmarł.

         ---------------------------------------

Na zdjęciu oznaczony, podczas wizyty w 67 PP w 1929 roku.

[formoza58]

8. Aleksander Załęski

 

Urodził się 7 lipca 1875 roku w Kurhanie Służbę wojskową odbył w armii rosyjskiej..

W Wojsku Polskim od lutego 1919 roku, oficer łącznikowy Naczelnego Dowództwa WP z Dowództwem Okręgu Generalnego „Łódź”. Dowódca 12 pułku strzelców polskich w Armii gen. J. Hallera. 28 maja 1919 roku został mianowany dowódcą XII Brygady Piechoty. Zweryfikowany jako pułkownik z 1 czerwca 1919. W 1921 roku ukończył kurs wyższych dowódców i do 1925 roku dowódca piechoty dywizyjnej 14 Dywizji Piechoty w Poznaniu (od października 1922 roku, z powodu choroby, zastępował go płk SG Franciszek Kleeberg). 1 grudnia 1924 roku awansował na generała brygady ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 31. lokatą w korpusie generałów. Z dniem 3 grudnia 1924 roku został mianowany dowódcą 29 Dywizji Piechoty w Grodnie. Z dniem 31 maja 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Na emeryturze osiadł w Poznaniu. W 1935 roku wystąpił publicznie w obronie honoru munduru bezczeszczonego przez niektórych wojskowych w sprawie brzeskiej. Sądzony przez Oficerski Sąd Honorowy.

We wrześniu 1939 roku zgłosił się do służby, lecz przydziału nie otrzymał. Mimo to Niemcy osadzili go w oflagu. Uwolniony z obozu Koenigstein w 1941 roku, jako gen. Olbrycht, ze względu na stan zdrowia, został wysiedlony z Poznania. Znalazł się w Warszawie. W 1945 roku zgłosił się do służby w ludowym Wojsku Polskim, przydziału nie otrzymał. Otrzymał pracę w wojsku jako pracownik cywilny. Zmarł w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, grób nie istnieje.

[Koloman]

9. Ferdynand Zarzycki

(ur. 22 grudnia 1888 w Tarnowie, zm. 10 października 1958 w Chicago)
 – generał brygady Wojska Polskiego, minister przemysłu i handlu (1931–1934), senator w II RP.

Ukończył filozofię w Krakowie. Swoją pierwszą pracę podjął w c.k. Gimnazjum w Nowym Targu w roku szkolnym 1912/13. Był nauczycielem języków: polskiego, łacińskiego i greckiego. W 1912 roku założył przy gimnazjum I Drużynę Skautową im K. Pułaskiego. Wraz ze starszymi skautami wstąpił do Drużyny Podhalańskiej w Nowym Targu. 26 sierpnia 1913 roku Rada Szkolna Krajowa przeniosła go do c.k. II Gimnazjum w Tarnowie.
Od sierpnia 1914 do lipca 1917 roku w Związku Strzeleckim; adiutant w Legionach Polskich, a następnie dowódca kompanii szkolnej w Polskiej Sile Zbrojnej. Od 1 kwietnia 1918 do 17 lutego 1919 roku – (z przerwami), dowodził 8 pułkiem piechoty Legionów. Był pierwszym dowódcą tego reaktywowanego po latach oddziału, który pod jego dowództwem wyruszył na odsiecz Lwowa. 17 lutego, w czasie wypadu do Rzęsny Ruskiej, Kozic, Domażyra i Haraszynowa, został ranny. Od 20 lipca do 24 września 1919 roku dowodził II Brygadą Piechoty Legionów.
W okresie od 25 września 1919 do 30 kwietnia 1920 roku oraz od 1 grudnia 1920 do lipca 1921 roku był komendantem Szkoły Aplikacyjnej Oficerów Piechoty w Rembertowie. W międzyczasie pełnił służbę na stanowiskach: szefa Wydziału Szkół Piechoty Oddziału III Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych (od 1 maja 1920 roku), dowódcy 2 Grupy Operacyjnej (od 1 sierpnia 1920 roku). 22 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika, w piechocie, w „grupie oficerów byłych Legionów Polskich”.
W okresie od 22 sierpnia do 24 września 1920 roku dowodził w zastępstwie 4 Dywizją Piechoty. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 56. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 4 pułk piechoty Legionów. 30 grudnia 1922 roku został przeniesiony do komendy miasta Warszawy na stanowisko zastępcy komendanta. 28 czerwca 1923 roku został przeniesiony do Komendy Doświadczalnego Centrum Wyszkolenia Armii w Rembertowie na stanowisko zastępcy komendanta.
1 grudnia 1924 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski, na wniosek Ministra Spraw Wojskowych generała dywizji Władysława Sikorskiego, nadał mu stopień generała brygady ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 30. lokatą w korpusie generałów[11]. 3 grudnia 1924 roku został mianowany dowódcą 4 Dywizji Piechoty w Toruniu. 31 lipca 1927 roku został mianowany I zastępcą Wiceministra Spraw Wojskowych i szefa Administracji Armii. 1 stycznia 1930 roku został zwolniony ze stanowiska I zastępcy Wiceministra Spraw Wojskowych i szefa Administracji Armii, i mianowany generałem do zleceń I zastępcy Wiceministra Spraw Wojskowych i szefa Administracji Armii z zachowaniem dotychczasowych dodatków służbowych.
Od 26 maja 1931 do 13 marca 1934 roku był ministrem przemysłu i handlu. Z dniem 31 maja 1934 roku został przeniesiony w stan spoczynku[15]. Był senatorem RP IV kadencji (1935–1938) i V kadencji (1938–1939) z województwa stanisławowskiego. W latach 30. był prezesem rady Izby Handlowej Polsko-Łacińsko-Amerykańskiej.
Po kampanii wrześniowej przebywał na Bliskim Wschodzie do września 1947 w tzw. 2 Grupie, ale bez przydziału wojskowego. Po demobilizacji osiedlił się w USA. Zmarł 10 października 1958 roku w Chicago i tam został pochowany.

Ordery i odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)
Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: po raz pierwszy 17 marca 1930)
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Odznaka za Rany i Kontuzje
Medal Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)
Krzyż Żelazny II kl. (Prusy)
Komandor Orderu Legii Honorowej (Francja, 1929)
Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja)
Kawaler Orderu Legii Honorowej (Francja, 1922)
Komandor Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia)
Wielki Oficer Orderu św. Sawy (Jugosławia, 1929)
Order Krzyża Orła I kl. (Estonia, 1934)

Na ostatniej fotografii:

przed dworcem kolejowym w Zaleszczykach. W pierwszym szeregu od prawej: wojewoda tarnopolski Kazimierz Moszyński, generał Daniel Konarzewski, generał Ferdynand Zarzycki, starosta zaleszczycki Józef Krzyżanowski.

[formoza58]

Jw.

Uzupełnienie...

3, W Zaleszczykach.