Heinz Göring - droga idola do Pogorzeli

[elpasys]

Chciałem sprostować oczywistą moją pomyłkę w powyższym poście:
Jest: 22 lipca 1944 Palermo, stolicę Sycylii, zajmują Alianci".
Powinno być 22 lipca 1943 Palermo, stolicę Sycylii, zajmują Alianci".

22 lipca 1944 Alianci zajęli miasto Chełm w Polsce.

[elpasys]

Negocjacje aliancko-włoskie w Cassible prowadzą:
ze strony aliantów: generał Walter Bedell Smith (1895–1961),
ze strony włoskiej: szef sztabu generalnego generałmajor Giacomo Zanussi (1894–1966) i generał brygady Giuseppe Castellano (1893–1977).
Dnia 3 września 1943 strony podpisują układ zwany Krótkie zawieszenie broni", zawierający 12 artykułów o zaprzestaniu walk. W ten sposób Włochy uwalniają się od sojuszu z Niemcami. Jednak wiadomość o podpisaniu tego aktu jest utajniana, przez co wojska tkwią w niewiedzy o radykalnej zmianie sytuacji.
Więcej (it): http://www.cassibile.it/
Na zdjęciu: moment podpisywania układu w Cassibile.

[elpasys]

Aliancko-włoski układ układ Krótkie zawieszenie broni" podpisywano w Cassibile w baraku na amerykańkim lotnisku polowym Airfield Cassibile", po którym dzisiaj nie śladu. W miejscu podpisania układu dzisiaj znajduje się pomiątkowa kamienna tablica.

[elpasys]

Ulice Cassibile mają wygląd typowy dla południa Włoch.

[elpasys]

Już 3 września 1943 brytyjska 8 Armia dokonuje inwazji z Messyny na przeciwległe wybrzeże Kalabrii w okolicy miasta Reggio Calabria. Ta operacja została wykonana z użyciem tylko małych łodzi desantowych i amfibii, na co pozwalała dobra pogoda i niewielka odległość. Lądujący angielscy żołnierze napotkali tylko niewielki opór Niemców, którzy spodziewali się inwazji Aliantów bardziej na północy. Dlatego niemiecki LXXVI korpus pancerny wycofał się na północ nie podejmując otwartej walki i niszcząc za sobą mosty.
Na zdjęciu: nadmorska promenada w Reggio Calabria w przedwieczornych promieniach Słońca.

[elpasys]

Informacja o zawartym dnia 3 września 1943 zawieszeniu broni pomiędzy Aliantami i Wochami została podana przez radio dopiero 8 września 1943. Prowadziło to do natychmiastowego, tak długo oczekiwanego, rozpadu sojuszu niemiecko-włoskiego. Ale Niemcy spodziewając się takiego rozwoju sytuacji wzmacniali swe wojska we Włoszech, przerzucając tutaj ponad 20 dywizji, w tym niektóre z frontu wschodniego. Dnia 8 września 1943 Niemcy przystąpili do rozbrajania włoskich oddziałów, ich internowania oraz zajmowania całego kraju, w tym Rzymu. Niemcom udało się rozbroić i internować tylko połowę włoskiej armii, gdyż pozostałym włoskim żołnierzom udałom się uciec lub ukryć. Około 600 000 internowanych żołnierzy włoskich zostało zmuszonych do niewolniczej pracy w Niemczech lub zostało zamkniętych w obozach koncentracyjnych. Mussolini został uwoniony z aresztu przez Niemców i 15 września ustanowił marionetkowe państwo Włoską Republikę Socjalną" z siedzibą rządu rządu w mieście Salò. To nowe państwo" zostało uznane przez: III Rzeszę, Bułgarię, Słowację, Węgry, Niezależne Państwo Chorwackie, Rumunię, Japonię, Syjam, Mandżurię i Danię. Powołano specjalny trybunał, który miał osądzić tych, którzy głosowali za odwołaniem Mussoliniego. 10 stycznia 1944 trybunał skazał wszystkich tych, którzy w czasie zebrania Wielkiej Rady Faszystowskiej głosowali za odwołaniem Mussoliniego, na karę śmierci. Galleazo Ciano, Emilio De Bono, Giovanni Marinelli, Tullio Cianetti, Carlo Pareschi i Luciano Gottardi zostali rozstrzelani przez pluton egzekucyjny następnego dnia rano.

Po krótkim zawieszeniu broni" Aliancji zażądali bezzwłocznej całkowitej kapitulacji Włoch. Akt bezwarunkowej kapitulacji Włoch podpisali marszałek Badoglio i generał Dwight D. Eisenhower dnia 29 września 1943 na pokładzie pancernika HMS Nelson. 13 września 1943 rząd Włoch wypowiedział wojnę Rzeszy Niemieckiej i Włochy przystąpiły do działań wojennych u boku Aliantów. Wojska marionetkowej Włoskiej Rebubliki Socjalnej wraz z Niemcami przystąpiły do likwidacji rosnącego ruchu oporu na zajętych jeszcze przez Niemców terenach.

Na zdjęciu: HMS Nelson
HMS Nelson w morzu (film): http://www.youtube.com/watch?v=9IIfjEuN5ZY

[elpasys]

Niemiecki generał dokonuje przeglądu oddziałów Włoskiej Republiki Socjalnej.

[elpasys]

Dzień 9 września 1943 to dzień operacji o kryptonimie Avalanche", czyli lądowania Aliantów w zatoce Salerno, jako część inwazji Aliantów we Włoszech . Chociaż poprzedniego dnia Włochy oficjalnie powiadomiły o wycofaniu się z działań wojennych, to jednak Alianci wylądowali w rejonie zajętym przez wojska niemieckie. Ta operacja została wykonana przez 5. US Army pod dowództwem generała Mark'a W. Clark'a w rejonie ujścia rzeki Volturno, przy wsparciu 2 brytyjskich Commando. Pierwszoplanowym celem było zajęcie portu w Neapolu, w celu stworzenia drogi zaopatrzenia dla wojsk, które miały wypierać Niemców w kierunku południowym, gdzie na spotkanie z nimi szykowały się już wojska brytyjskie, które wylądowały w Kalabrii 3 września. Dnia 9 września równocześnie z lądowaniem Amerykanów w północnej części zatoki Salerno, w ważnym porcie Tarent na południu Włoch, operację (desant) o kryptonimie Slapstick" wykonała brytyjska 1. Dywizja Powietrzno-Desantowa.
Obok: ogólny plan lądowania Aliantów we Włoszech.

[elpasys]

Obok dynamiczne zdjęcie wykonane a gorąco" w czasie wyładowywania oddziału amerykańskich żołnierzy z łodzi desantowej, pod niemieckim ostrzałem, w pobliżu Salerno. Żołnierze zostali przetransportowani w pobliże plaży przez okręt USS James O'Hara. Widoczny na pierwszym planie żandarm MP skulił się słysząc odgłosy pocisków. Warto zwrócić uwagę na sposób utwardzenia" plaży.
Zdjęcie pochodzi ze strony: http://www.history.navy.mil/photos/images/g50000/g54600c.htm

[elpasys]

W strefach lądowania Niemcy zainstalowali zamaskowaną artylerię, karabiny maszynowe i inne środki, które bardzo utrudniały posuwanie się jednostek alianckich. Mimo to cały przewidziany do zajęcia obszar plaż został pomyśnie zajęty. O godz. 7 rano niemiecka 16 Dywizja Pancerna rozpoczęła kontratak, który został odparty przy dużych stratach obu stron. Mimo alianckiej przewagi w powietrzu postęp amerykańskich i brytyjskich wojsk lądowych był powolny. Pod koniec pierwszego dnia inwazji, Amerykanów i Brytyjczyków dzieliła jeszcze odległość ok. 10 km terenu zajętego przez Niemców. Oddziały amerykańskie i brytyjskie nawiązały bezpośredni kontakt dopiero wieczorem drugiego dnia. Pomiędzy 12 i 14 września 1943 Niemcy zorganizowali potężny kontratak 6 dywizjami, z nadzieją na powstrzymanie przenikania Aliantów w głąb lądu. W tym niemieckim kontrataku pod dowództwem Heinrich'a von Vietinghoff brały udział następujące związki: XIV Korpus Pancerny, Dywizja Pancerna Hermann Göring, 15 Dywizja Grenadierów Pancernych, 16 Dywizja Pancerna, LXXVI Korpus Pancerny, 26 Dywizja Pancerna, 29 Dywizja Grenadierów Pancernych i 1 Dywizja Fallschirmjäger. 16 Dywizja Pancerna zajęła pozycje na wzgórzach górujących nad doliną Salerno, skąd raziła Aliantów.
Na zdjęciu: zamaskowane niemieckie działo koło Salerno.

[elpasys]

Na zdjęciu: port w Salerno w dniach lądowania Aliantów.

Niemiecka kronika (Wochenschau) z walkami w Salerno.
http://www.youtube.com/watch?v=3sxnvvkh_xk

[elpasys]

Współczesny widok portu w Salerno.

[elpasys]

Pierwsza pomoc udzielana amerykańkiemu żołnierzowi rannemu na plaży koło Salerno.

[elpasys]

Współczesny wygląd plaży, na której został ranny żołnierz z powyższego postu.

[elpasys]

Panorama zatoki Salerno, stan obecny. Na widocznych wzgórzach siedzeli okopani Niemcy. Nic nie wskazuje na to, że rozgrywała się tutaj wielka bitwa. Ale Włosi pomiętają. Dlatego dzisiaj we Włoszech lepiej nie próbować porozumieć się po niemiecku. Niemcy chyba o tym wiedzą bo we Włoszech jest mało niemieckich turystów.

[elpasys]

Dnia 9 września 1943 w wielu miejscach Europy nastąpiło wiele (niżej wymienionych) zdarzeń, które jednoznacznie wskazywały już, że Niemcy tej wojny nie wygrają.
- lądowanie Amerykanów i Brytyjczyków w rejonie Salerno i Tarentu,
- przy okazji kapitulacji 2 . armii włoskiej w Dalmacji partyzanci Tito przejmują znaczne ilości broni i amunicji,
- Chorwacja zajmuje rejony Dalmacji, które dnia 18.05.1941 Włochy zajęły siłą i przyłączyły do Italii,
- Niemiecka Luftwaffe atakuje włoską flotę wojenną, która wypłynęła z La Spezia i płynęła na Maltę, aby poddać się Aliantom, zgodnie z warunkami zawieszenia broni, pancernik Roma" został zatopiony,
- na obszarze Włoch zajętym jeszcze przez Niemców powoływany jest faszystowki rząd Alessandro Pavolini, konkurencyjny do rządu Pietro Badoglio ,
- Alianci zawierają tajny układ z Węgrami, na mocy którego zawieszenie broni wejdzie w życie natychmiast, gdy wojska Aliantów dotrą do granicy Węgier,
- Iran wypowiada wojnę III Rzeszy.

9 września 1943 r. pancernik Roma" wypłynął z portu La Spezia wraz z grupą okrętów włoskich i udał się w kierunku Malty. W trakcie rejsu zespół ten został zaatakowany przez niemieckie samoloty bombowe Dornier Do 217K. Pancernik Roma" został trafiony dwiema bombami kierowanymi Fritz X i zatonął.
Zatopienie pancernika Roma" film: http://www.youtube.com/watch?v=OcEynQPM7X4
Uroczystość poświęcona pamięci marynarzy włoskich, którzy zginęli na pancerniku Roma" film: http://www.youtube.com/watch?v=mso3sm0Gk2o

Na zdjęciu: pancernik Roma" w porcie La Spezia w 1943r.

[elpasys]

W celu zabezpieczenia włskiego wybrzeża i wczesnego rozpoznania miejsca pewnego już lądowania Aliantów, Dywizja Pancerna Hermann Göring współpracując z Panzeraufklarungsabteilung (oddział zwiadu pancernego) 16. Dywizji Pancernej wystawiła wiele grup rozpoznania wyposażonych w pojazdy zwiadowcze z radiem. Te grupy zwiadu zostały rozmieszczone w rejonie Salerno, Neapolu, Cuena, w
ujściu rzeki Volturno i znajdowały się w stanie alarmu bojowego. Dnia 7 września 1943 Dywizja HG otrzymała meldunek zwiadu lotniczego, z którego wynikało, że z północnoafrykańskich portów wypłynęła wielka flota inwazyjna. Kurs N-S wskazywał, że lądowanie może nastąpić w zachodniej części południowego odcinka wybrzeża włoskiego półwyspu. Miejsce lądowania nie mogło być dokładnie określone, dlatego niemieckie jednostki nie mogły jeszcze zająć pozycji odpowiednich dla obrony wybrzeża.

Na zdjęciu: Generał Mark W. Clark, dowódca 5-U.S. Army, na okręcie płynącym z Afryki do Salerno.

[elpasys]

Operacja lądowania Brytyjczyków w Porto Santa Venere koło Pizzo nosiła kryptonim Hooker". Celem operacji był odcięcie odwrotu Niemcom wzdłuż drogi nr 18 (obecnie A3). Brytyjczycy napotkali silny opór części niemieckiej 26 Dywizji Pancernej i oddziałów Grupy Krüger. Opór Niemców został przełamanay po silnym bombardowaniu dokonanym przez bombowce i myśliwce należące do Desert Air Force. Potem Brytyjczycy mogli posuwać się na północ nie napotykając większego oporu.
Na zdjęciu: współczesny wieczorny widok plaży w Porto Santa Venere, na której odbyło się lądowanie Brytyjczyków.

[elpasys]

Radykalna zmiana włosko-niemieckich relacji jaka nastąpiła od dnia 8 września 1943, do dzisiaj rzuca głęboki cień na stosunek Włochów do Niemców. Rozbrojenie włoskiej armii, mordowanie tych żołnierzy, którzy nie chcieli się podać, internowania i traktowanie internowanych żołnierzy włoskich jak niewolników, wysyłanie na front wschodni tych żołnierzy, którzy zdecydowali się na współpracę z Niemcami i wiele innych zbrodni niemieckich na byłym sojuszniku, spowodowały głęboki sprzeciw społeczeństwa włoskiego, wzmocnienie włoskiego ruchu oporu Resistanca żołnierzami-dezerterami oraz masowe ucieczki żołnierzy-dezerterów do Szwajcarii. Właśnie tego dnia zapadły też decyzje, które przesądziły o późniejszym losie Mussoliniego.
Więcej: http://en.wikipedia.org/wiki/Massacre_of_the_Acqui_Division
http://en.wikipedia.org/wiki/Italian_resistance_movement
Niemcy przejęli wiele sprzętu wojennego należącego do włoskiej armii i wykorzystali go do wzmocnienia własnych oddziałów walczących przeciw Aliantom.
Na zdjęciu: włoski samochód pancerny wcielony" do niemieckiego Wehrmacht'u.

[elpasys]

Wkrótce potem, w nocy 8/9 września 1943 i wcześnie rano 9 września nastąpiły dalsze liczne lądowania Aliantów. Lądujące oddziały Aliantów napotkały na opór oddziałów 1. Fallschirm-Jäger-Division generała Richarda Heidrich'a. Pod naporem Aliantów niemiecccy spadochroniarze ustępowali na północ.
Na zdjęciu: generał Richard Heidrich dowódca niemieckiej 1. Fallschirm-Jäger-Division.

[elpasys]

Pierwsze gwałtowne uderzenie alianckiej artylerii okrętowej i lotnictwa zostało skierowane na niemiecką 16. Dywizję Pancerną, zajmującą pozycje na nadbrzeżnych wzgórzach. Do brzegów Italii dopłynęła aliancka flota składająca się z 3 lotniskowców, 30 krążowników i 30 niszczycieli, które wystrzeliły łącznie 40.000 wielkokalibrowych pocisków. W wyniku ostrzału i wielkich strat 16. Dywizja Pancerna opuściła zajęte pozycje bez walki.

Na zdjęciu: tak wyglądały pozycje 16. Dywizji Pancernej, gdy dotarli do nich Amerykanie.

[elpasys]

Wieczorem dnia 9 września 1943 Alianci mieli już na włoskim lądzie stałym 25.000 amerykańskich żołnierzy i 30.000 brytyjskich. Alianckie wojska wdarły się na głębokość do 10 km, zmuszając Niemców (16. Dywizja Pancerna i 1. FJD) do odwrotu. Na brzegu lądowały ciągle nowe oddziały alianckie. W tej sytuacji dowództwo niemieckiego XIV Korpusu Pancernego wydało Dywizji Pancernej Hermann Göring rozkaz ataku wszystkimi siłami na Aliantów i zniszczenia ich.

Na zdjęciu: żołnierze amerykańskiego 143. Regimentu Piechoty, 36 Dywizji Piechoty, lądujący 9 września na plaży w Paestum, na południe od Salerno. Mleczna mgła w której się znajdują jest to zasłona dymna, postawiona przez aliancką artylerię okrętową, dla utrudnienia rozpoznania Niemcom, siedzącym na wzgórzach.

[elpasys]

Dalej GenLt. Schmalz raportował:
Dnia 9 września 1943 Dywizja wyruszyła z jej miejsc zakwaterowania koło Ceserta i wymaszerowała do Salerno przez Nocera-Vietri. Koło Nocera nawiązanao kontakt z grupą zwiadu Aufklärungsabteilung 16 (AA 16) należącą do 16. Dywizji Pancernej, która to grupa została wyparta przez wroga. Dwie dywizje włoskie, które zostały przydzielone do obrony wybrzeża, wypadły z gry, w wyniku wycofania się Włochów. Rozmieszczenie oddziałów wroga meldowano mi następująco: Salerno-Vietri zajęte przez wroga, w zatoce Salerno silne zgrupowanie wrogich oddziałów i okrętów wojennych. Trzon oddziałów AA 16 w walce na północnych krańcach Salerno; sztab AA 16 koło Pellezzano. ..... " cdn

Na zdjęciu: zgrupowanie sił alianckich i okrętow wojennych w zatoce Salerno.

[elpasys]

Ciąg dalszy raportu GenLt. Schmalz'a
Na drodze Nocera-Vierti, po przybyciu na miejsce, oddziały Dywizji HG były wprowadzone do akcji bojowej sukcesywnie, w celu zatrzymania wroga i później przejścia do ataku. Wieczorem dnia 9 września 1943 czoło naszego ataku dotarło do rejonu na północ od Cava i ciągu wzgórz po prawej i lewej stronie drogi, mimo że znajowało się pod ciągłym ogniem ciężkiej artylerii okrętowej. Jedna kompania wyprowadzająca atak z Camerelle dotarła aż do Monte S. Angelo, części PzAA HG (zwiadu) dotarły do szosy Pagani-Maiore. Zarówno na północ od Cava, pod Monte S. Angelo jak i koło Camilola doszło do nawiązania kontaktu bojowego z wrogiem. Szczególnie zaciekłe i przynoszące straty były walki na szosie do Vietri. Kilka kilometrów na północ od Salerno oddział AA 16 prowadził zaciekły bój z wrogiem. W ciągu dnia AA 16 został odparty od morza i zepchnięty na te pozycje."

Na zdjęciu: żółnierze Dywizji HG walczący na przełęczy koło Vietri.

[elpasys]

Dywizja HG nie sprostała nadziejom, jakie niemieckie dowództwo wiązało z nią i uległa przewadze Aliantów, ponosząc przy tym ciężkie straty. Na zdjęciu są żołnierze tej dywizji, wzięci do niewoli przez Brytyjczyków w rejonie Vietri. Proszę zauważyć, że noszą tropikalne jasne mundury, bo przecież wybierali się do Tunezji. Od 16 września 1943 rozpoczyna się odwrót Dywizji HG na północ, najpierw na linię Volturno-Termoli i później na linię Gustawa. W tym czasie z Niemiec docierają posiłki dla wzmocnienia niemal całkowicie rozbitej dywizji.