Skocz do zawartości

Miotacze ognia


Gość Bodziu

Rekomendowane odpowiedzi

  • Odpowiedzi 67
  • Created
  • Ostatniej odpowiedzi
Wiadomo, że były. Widziałem fotki z ćwiczeń. Co do użycia, to wątpie i nie spotkałem się z jakimiś opisami. Wszystko przez te chonne tabory oraz niedostateczne obznajmienie się ze sprzętem oraz potencjalnymi możliwościami użycia w walce.
Pozdrawiam
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

W Polsce miotacze ognia były dopiero wprowadzane a w trakcie walk wrześniowych nie były używane, tak przynajmniej kiedyś wyczytałem, ale to były luźne informacje i mogę się mylić, bo nieraz się spotkałem z różnymi wersjami tych samych informacji.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dobra. Trochę konkretów.

Drużyna miotaczy /3 miotacze/ organicznie znajdowała się przy kompanii saperów. Wychodzi na to,że batalion saperów w zależności od organizacji posiadał 2-3 drużyny miotaczy /6-9 miotaczy/.

Skład drużyny miotaczy:
13 żołnierzy uzbrojonych w 3 miotacze ognia, 1 rkm, 5 karabinów, 6 pistoletów. Te ostatnie posiadały obsługi miotaczy

Dane techniczne miotacza /nie wiem jednak jaki to był typ, czy produkcji zagranicznej czy też krajowej/:
-pojemność zasobnika z mieszanką zapalającą 9-10 dm
-odległość skutecznego strzału 40-60 metrów

Obsługa:
strzelec i pomocnik wyposażony w koc gaśniczy

Trudności z wykorzystaniem miotaczy ognia w walce:
- miotacze mogły znajdować się przy oddziałach, ale meszanka zapalająca na tyłach lub w ogóle nie została dostarczona do jednostek /sytuacja podobna do użycia paliwa w broni pancernej i lotniczej/
- nie udało sie w okresie międzywojennym w ogóle stworzyć skutecznej mieszanki zapalającej /co chyba jest mało prawdopodobne/

Nic mi nie wadomo o tym, aby saperzy ćwiczyli w okresie międzywojennym użycie miotaczy ognia w walce.

Kładziono nacisk głównie na sprawne pokonywanie przeszkód terenowych i wodnych /przeprawy mostowe, pontonowe, promowe, przy użyciu środków doraźnych/, naprawę i utrzymywanie w stanie przejezdności torów kolejowych, budowanie i ustawianie przeszkód przeciwczołgowych, budowę umocnień polowych etc.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Muslim proszę bardzo :

- organizacja drużyny miotaczy zawarta jest w przypisie umieszczonym na stronach 41-42 ksiązki Ireneusza Nowaka Broń zapalajaca" Warszawa 1986

- organizacja oddziałów saperskich z uwzględnieniem oddziałów miotaczy ognia np. w: Kozłowski Eugeniusz Wojsko Polskie 1936-1939" na stronach 189-193 starego, pierwszego wydania

Istnienie oddziałów miotaczy potwierdzają także wspomnienia np.: W. Zaleski W Warszawskiej Brygadzie Pancerno-Motorowej" Warszawa 1988, tyle, że nie pamiętam, czy ta informacja umieszczona jest w załącznikach na końcu książki, czy też gdzieś w treści
Zresztą bardzo wiele osób w dyskusji odwołuje się do tej ostatniej pozycji twierdząc, iż jedyne bojowe wykorzystanie miotaczy we wrześniu miało miejsce właśnie w WBPM.....
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 1 month later...
Mam krótki artykulik z Wojskowego przeglądu technicznego" o sprzęcie - miotacz ten określają tam jako pierścieniowy miotacz ognia" (od kształtu zbiornika), nie wiem, czy nosił jakieś oznaczenie. Nic tam nie ma o ewentualnym użyciu. Jeśli ktoś jest zainteresowany, mogę napisać więcej lub przeskanować ten tekst.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Janusz Miniewicz w opracowaniu: Ośrodek Oporu Węgierska Górka 1939" pisze, że załogi schronów były wyposażone w plecakowe miotacze ognia. Mieliby nimi razić przez strzelnice miotaczy ognia.

Tylko, że owe strzelnice miotaczy, o których pisze w rzeczywistości są otworami do łączności optycznej więc bardzo wątpie aby 151 kompania forteczna była wyposażona w miotacze ognia. W innych opracowaniach nie spotkałem się z tego typu uzbrojeniem w schronach Ośrodka WG.

pozdrawiam
d007
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 1 year later...
9 czerwca 1938 r. szef Sztabu Głównego gen. bryg. Wacław Stachiewicz zatwierdził organizację plutonu miotaczy ognia na stopie wojennej. Składał się on z:
pocztu dowódcy,
3 drużyn miotaczy,
drużyny ładowania,
drużyny gospodarczej.

W skład pocztu wchodził oficer-dowódca oraz 4 szeregowych, jeden koń wierzchowy, 2 pistolety i 3 bagnety.

Drużyna miotaczy podzielona była na 3 sekcje po 2 miotacze ognia i liczyła 23 szeregowych, 2 konie taborowe, jedną biedkę, 2 pistolety, 21 kbk i 6 miotaczy.

Drużyna ładowania liczyła 8 szeregowych uzbrojonych w kbk, 13 koni, 3 biedki pod stacje ładowania, 3 specjalne wozy do przewożenia mieszanki zapalającej i 2 wozy do przewoże-nia butli z azotem.

Drużyna gospodarcza liczyła 9 szeregowych (w tym 3-osobowa zapasowa obsługa miotacza) uzbrojonych jedynie w jeden kbk i bagnety, 4 konie, 2 wozy taborowe i 4 skrzynki do gotowania.

Łącznie pluton liczył jednego oficera 90 szeregowych, 21 miotaczy ognia, 21 koni, 2 wozy taborowe, 5 wozów specjalnych i 6 biedek.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dane taktyczno-techniczne miotaczy ognia w WP

Typy miotaczy ognia: WS 1 – typ pierwotny; WS 1 – typ ulepszony; WS 2; Typ 2-cylindrowy; Typ pierścieniowy 2-cylindrowy
Masa zbiornika z noszakiem [kg]: 15,2; 12,3; 70,3 lub 46,6; 12,3; 12,3
Masa wylotu z wężem i zapalnikiem [kg]: 5,4; 5,2; 10,4; 5,4; 5,4
Masa całkowita aparatu pustego [kg]: 20,6; 17,5; ?; 17,7; 17,7
Masa całkowita aparatu gotowego do strzału [kg]: 30,3; 27,2; 352,7 lub 329; 30,5; 25,3
Pojemność zbiornika [l]: 15; 15; 203; 20,5; 9
Ilość mieszanki zapalającej [l]: 12; 12; 160; 16,4; 9
Ilość azotu w zbiorniku [l]: 3; 3; 43; 4,1; 3
Ciśnienie robocze w zbiorniku [at]: 20; 20; 20; 25; 23
Wydajność ogniowa [liczba strzałów]: 16; 16; ?; 20; 25
Zasięg rzutu płomienia [m]: 25; 25; 30; 30; 25
Czas napełniania zbiornika [min]: 10; 1; 10; ?;?.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Temat został przeniesiony do archiwum

Ten temat przebywa obecnie w archiwum. Dodawanie nowych odpowiedzi zostało zablokowane.


×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie