Skocz do zawartości

Brygady Międzynarodowe - rozliczanie ?


Rekomendowane odpowiedzi

10 lat temu parlament hiszpański uchwalił, że wszyscy weterani Brygad mają prawo do obywatelstwa hiszpańskiego. Teraz senat Hiszpanii uchwalił, że w razie czego sfinansuje pomoc i prawników dla weteranów. Obecnie w Polsce żyje ich 25-ciu.
Ktoś się znowu zapędził w rządzie. Przypomina to historię niedawną, kiedy to chciano odebrać szkole imię JArosława Dąbrowskiego, bo komuś z radnych skojarzył się z komunistami :-). W końcu Komuna, a komuna to prawie to samo ;-)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

i znowu ruscy wbijają klina, żerują na nastrojach, wrażliwych na wszelkie nieprawości niedobrej Polski, doświadczonych" komunistycznym dobrobytem zachodnich członkach UE (tym razem Hiszpanie). A matka Rosja cierpi, krwawi, oj jaka jej się krzywda dzieje tym postępowaniem Polski wobec weteranów z brygady takiej czy innej.

pozdr.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Brygady Międzynarodowe walczyły po stronie legalnego rzadu republikańskiego - za co ich rozliczać ? Ciekawe, co nasi decydenci powiedzieliby, gdyby walczyli wspólnie z gen. Franco, Hitlerem i Mussolinim po stronie uczestników, nazwijmy rzecz po imieniu, zamachu stanu lub po prostu buntu.
No ale wszelkie rozliczenia sa przecież obecnie bardzo na czasie...
A wiec: Viva Franco !
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nasi politycy powinni wygarnac Rosji wojne w Czeczenii.
Mało sie teraz o niej mówi, bo wg. kremla to wojna z terrorem i mówić krytycznie to niepoprawne politycznie.
Jak by nie patrzeć wojna ta zaczeła się na długo przed wizyta al quaidy w Nowym Jorku.
To co robi tam rosyjska armia ro jawne ludobójstwo!
Czeczeni walcza za pomoca terroryzmu ponieważ nie zostało im nic innego, muszą jakoś zwrócić na siebie uwage świata który o nich zapomniła.
Zresztą gdyba wam ktoś zabił całą rodzine co wy byście zrobili?!?

Jako naród mający wiele ciężkich doświadczeń z przeszłości powinnismy okazać solidarność z Czeczenią.

Pozdro Klucha 72
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Bolesław Mołojec
Z Wikipedii
Skocz do: nawigacji, szukaj
Bolesław Mołojec ps. Edward Długi (ur. 9 lutego 1909 w Henrykowie koło Tomaszowa Mazowieckiego, zm. 29 lub 31 grudnia 1942 w Warszawie) - polski działacz komunistyczny.

W latach 1935-36 był członkiem Sekretariatu KC KZMP, w czasie wojny domowej w Hiszpanii był w stopniu majora dowódcą Brygady Międzynarodowej im. Jarosława Dąbrowskiego. W 1939 przebywał w Paryżu, gdzie kierował Tymczasowym Ośrodkiem Kierowniczym KPP, następnie (1940) przebywał w ZSRR.

Od jesieni 1941 r. w Polsce, był członkiem Grupy Inicjatywnej i współzałożycielem PPR, dowodził Gwardią Ludową. Został oskarżony o zabójstwo Marcelego Nowotki i zabity na polecenie władz PPR.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Wacław Komar
Z Wikipedii
Skocz do: nawigacji, szukaj
Wacław Komar, właściwie Mendel Kossoj (ur. 4 maja 1909, zm. 26 stycznia 1972), generał brygady, oficer LWP, wieloletni funkcjonariusz komunistycznych służb specjalnych, szef wywiadu wojskowego (Oddziału II Sztabu Generalnego LWP) i wywiadu cywilnego Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego oraz dowódca Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

Członek lewicowej organizacji żydowskiej Haszomer Hacair, od 1925 w związku młodzieży komunistycznej. Jako kilkunastoletni chłopak brał udział w zabójstwach tajnych współpracowników polskiej policji politycznej na mocy wyroków Komunistycznej Partii Polski. W czerwcu 1927 został przerzucony do Związku Radzieckiego, gdzie przebywał do lipca 1933, szkolony na kursach dywersyjnych Armii Czerwonej. Działał w Komunistycznej Międzynarodówce Młodzieży. Między grudniem 1936 a lutym 1939 przebywał w Hiszpanii i wziął udział wojnie domowej. Po ataku Niemiec na Belgię, Holandię i Francję w 1940 walczył w Polskich Siłach Zbrojnych. W kwietniu 1940 dostał się do niewoli niemieckiej, przebywał w niej przez 5 lat do kwietnia 1945. Po wyjściu z niewoli pozostał we Francji, gdzie w czerwcu 1945 objął stanowisko zastępcy szefa tamtejszej Polskiej Misji Wojskowej.

Po powrocie do kraju po jakimś czasie (19 grudnia 1945) zastąpił na stanowisku szefa Oddziału II Sztabu Generalnego LWP pułkownika Gieorgija Domeradzkiego. Jednocześnie 20 czerwca 1947 został naczelnikiem Wydziału II Samodzielnego (wywiadu) Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego oraz 17 lipca 1947 dyrektorem Departamentu VII Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. 5 czerwca 1950 został odwołany ze stanowiska dyrektora Departamentu VII MBP, następnie ze stanowiska szefa Odziału II Sztabu Generalnego LWP. 6 lipca 1951 został Głównym Kwatermistrzem Wojska Polskiego. Niespodziewanie 11 listopada 1952 został aresztowany; wyszedł z więzienia 17 grudnia 1954 (bez procesu) i dwa lata pózniej (1956) stanął na czele Wojsk Wewnętrznych. Następnie 15 sierpnia 1957 objął dowództwo Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, później 10 czerwca 1960 został dyrektorem generalnym Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Odwołany z tego stanowiska 15 lutego 1968, w związku z jego żydowskim pochodzeniem, zmarł cztery lata później - 26 stycznia 1972.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Wac%C5%82aw_Komar"
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Eugeniusz Szyr
Z Wikipedii
Skocz do: nawigacji, szukaj
Eugeniusz Szyr (ur. 15 kwietnia 1915 w miejscowości Łodygowice - zm. 15 stycznia 2000 w Warszawie) - polityk.

Od 1934 należał do KPP, a od 1944 był członkiem PPR. Następnie - od 1948 - był członkiem PZPR, gdzie w latach 1948 - 1981 należał do KC PZPR, a w latach 1964 - 1968 był członkiem Biura Politycznego KC PZPR.

W latach 1937 - 1939 był żołnierzem Brygad Międzynarodowych w Hiszpanii. W latach 1940 - 1943 był więziony we Francji i Algierii.

W latach 1949 - 1953 był zastępcą przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (do 1952 w randze ministra w rządzie Józefa Cyrankiewicza). Od marca 1954 - do 11 lipca 1956 był przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, a następnie - do 13 listopada 1956 - był ministrem budownictwa w rządzie Józefa Cyrankiewicza. Od 27 października 1959 do marca 1972 był wicepremierem w kolejnych rządach Józefa Cyrankiewicza i Piotra Jaroszewicza. Od 29 czerwca 1963 do 22 grudnia 1968 był również przewodniczącym Komitetu Nauki i Techniki. Od marca 1976 do 31 października 1981 był ministrem gospodarki materiałowej w rządach: Piotra Jaroszewicza, Edwarda Babiucha, Józefa Pińkowskiego i Wojciecha Jaruzelskiego.

W latach 1952 - 1956, 1961 - 1969 i 1972 - 1976 był posłem na Sejm.

Eugeniusz Szyr został pochowany na warszawskich Powązkach.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Franciszek Księżarczyk (1906-1991), pseudonim Michał – generał, żołnierz polskiego batalionu podczas hiszpańskiej wojny domowej. Członek sztabu Gwardii Ludowej, a następnie dowódca obwodu IV (krakowskiego) w Armii Ludowej. Pierwszy komendant Milicji Obywatelskiej dawnego województwa rzeszowskiego (od 1945 roku). Komendant wojewódzki MO w Krakowie i Warszawie. Odpowiedzialny za prześladowania aresztowanych żołnierzy podziemia antykomunistycznego. W latach 1962-1969 prezes Zarządu Głównego Ligi Obrony Kraju. W latach 1981-1990 był członkiem Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Odznaczony Orderem Krzyża Grunwaldu II klasy. Napisał wspomnienia zatytułowane Droga w ogniu.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Wiktor Kuźnicki
Z Wikipedii
Skocz do: nawigacji, szukaj
Wiktor Kuźnicki (poprzednio używał nazwiska Paweł Szkliniarz lub Szkleniarz) (pseud. Paweł, Wiktor) (25 czerwca 1903 Wysoka – 26 grudnia 1947 Kielce) – polski działacz komunistyczny, dąbrowszczak

Urodził się we wsi Wysoka pow. zawierciański w rodzinie robotnika kolejowego. W latach 1920 – 1922 służył ochotniczo w Wojsku Polskim. W trakcie bitwy warszawskiej został ranny i dostał się do niewoli z której zbiegł.

W 1926 roku wyjeżdża do Belgii, gdzie pracuje w kopalni węgla. Następnie w 1928 roku przenosi się do Francji, gdzie nadal pracuje w kopalni. W trakcie pobytu we Francji wstępuje do Francuskiej Partii Komunistycznej.

Po wybuchu wojny domowej w Hiszpanii w 1936 roku walczy jako ochotnik w Brygadach Międzynarodowych. Walczy w szeregach Batalionu im. Jarosława Dąbrowskiego. Pełni tam funkcję dowódcy kompanii ciężkich karabinów maszynowych, a następnie od 26 listopada 1936 do 13 lutego 1937 dowódca batalionu, gdy został ranny. Po zranieniu został przerzucony do ZSRR.

W 1941 roku został przerzucony do Polski, a od 1942 roku w konspiracji, członek Polskiej Partii Robotniczej i jeden z organizatorów Gwardii Ludowej. W styczniu 1943 roku zostaje dowódcą Okręgu Siedlce GL a w marcu 1943 roku zostaje ciężko ranny w starciu z Niemcami w Piszczacu. Po wyleczeniu w październiku 1943 roku zostaje szefem Oddziału III Sztabu Głównego Gwardii Ludowej a potem Armii Ludowej, używa wtedy pseudonimu ”Wiktor” i otrzymuje stopień majora.

W styczniu 1945 roku zostaje mianowany podpułkownikiem i komendantem wojewódzkim MO w Kielcach. W tym czasie jest również członkiem Komitetu Wojewódzkiego PPR w Kielcach, uczestniczy w I Zjeździe PPR w Warszawie w grudniu 1945 roku.

W lipcu 1946 roku zwolniony z funkcji komendanta wojewódzkiego MO i aresztowany pod zarzutem niedopełnienia obowiązków służbowych w czasie pogromu Żydów w Kielcach, skąd po krótkim pobycie został zwolniony. Sądzony w procesie związanym z pogromem kieleckim, uniewinniony z zarzutu niedopełnienia obowiązków ale skazany na karę 1 roku pozbawienia wolności za odmowę podporządkownia oddziałów Milicji Obywatelskiej - szefowi Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego.

Zmarł 26 grudnia 1947 roku w Kielcach.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Wiktor_Ku%C5%BAnicki"
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Październik 1956
W połączeniu z wieściami o ruchach wojsk radzieckich dolało to oliwy do ognia wzburzonych nastrojów klasy robotniczej i młodej inteligencji radykalnej. Obawiano się, że generalicja radziecka w Wojsku Polskim w porozumieniu z Moskwą i polskim „betonem” partyjnym szykuje się do przewrotu, zmiażdżenia przemocą masowego ruchu demokratycznego i rozprawy z przeciwnikami w PZPR.
Przez duże warszawskie zakłady pracy i wyższe uczelnie zaczęła przewalać się fala burzliwych wieców i mobilizacji. Ogłoszono w nich stan pogotowia i wprowadzono nocne czuwania. Na swoim zjeździe niedawno prześladowani dąbrowszczacy postulowali, aby wydać im broń, bo chcą bronić Warszawy jak… Madrytu przed wojskami frankistowskimi.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Hołd Katalonii" George'a Orwella - wystarczy przeczytać. Orwell walczył w Hiszpanii po stronie republiki, przeciwko Franco i dopiero jak zapoznał się z komunistami, także tymi z brygad międzynarodowych, to został antykomunistą - symptomatyczne.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Temat został przeniesiony do archiwum

Ten temat przebywa obecnie w archiwum. Dodawanie nowych odpowiedzi zostało zablokowane.

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie